Apat na taon na din kameng nagsasama ng aking mahal na asawa...dalawa na ang anak....hanggang ngayun ay nakatira pa din sa bahay ng mga magulang ng aking asawa. Hindi naman dahil sa wala kameng pambili ng sariling bahay...ang totoo ay may hinuhulugan na kameng condominium unit. Inuna muna namin ito sa kadahilanang nais muna namin na magkaron ng munting inbestment na balang araw ay mapagkakakitaan din namin. Inaasahan sana naming mag asawa na paglipas ng isang taon mahigit ay tataas na ulet ang sahod nya. Sa kasawiang palad saka naman dumating ang isang matinding tinatawag nating recession kaya naman ang daming kompanya ang talaga namang naapektuhan sa ating bansa. Ang dami ng nawalan ng trabaho...andming mga bagong gradweyt ang hanggang ngayun ay di pa makahanap ng trabaho. Isa sa masuwerteng may trabaho pa din ang aking asawa. Ako naman ay sa awa ng Diyos ay nakakabenta pa din ng bahay at lupa. Dapatwat ako'y may ibang pinagkakakitaan, saka nama dumarating ang mga di inaasahang bayarin sa tuwi tuwina. Sadyang ganun nga lang talaga ang buhay....tama lang ang bigay ng Diyos. Naisip ko na kung mas dadamihan ko pa ang aking benta ay baka ganun din, mas dadami din ang pagkakagastusan. Hindi naman ganun kahalaga sa akin ang pera kung sana'y wala akong pamilyang umaasa pa din sa akin, kung wala akong pangarap para sa mga anak ko, kaso mayroon di ba? Aminin man nati o hindi mahalaga pa din ang may pera. Kaya naman ginagawa natin ang lahat, nagsisipag at ginagalingan pa natin para maging malaki ang kita di ba? Ngayung taon na ito ay inaasahan naming mai-lipat na sa pangalan namin ang condo, sa kabila nito kailangan din namin maghanda ng malaking halaga para sa mga babayaran bago mailipat ito sa amin. Maraming dapat pang asikasuhin...maraming dapat paghandaan. Yan ay sa darating na MAYO 2010 na....ibig sabihin bago mag MAYO ay maiayus na nmin ang aming mga pambayad...yun ay kung may pambayad ehehehe =) Sa totoo lang mayroon na sana...kaso unti unti lamang itong nauubos dahil di maiwasang mahugot ito. Kaya ngayun ay medyo nagkakaproblema. Sana ay maayus din ito =) Alam ko namang maayus din. Isa na sanang malaking oprtunidan ang dumating sa aming pamilya.....ang mapunta ng Amerika! Sinung aayaw sa Amerika...asawa ko lang ata yun! ahahaha! Totoo mahirap ang buhay doon lalu na sa katulad ng asawa kong nasanay sa ginhawa! Pero sipag lang ang katapat...alam kong hindi kame mag hihirap! Alam kong magaling ang asawa ko...alam kong kakayanin nya. Sa simula palang nung kame ay mag nobyo palang....malaki na ang kumpiyansa ko sa kanya! Alam kong magiging isa syang magaling na programmer....alam kong s apiling nya ay magkakaroon ng maginhwang buhay ang aking mga magiging anak. Hindi ako nagkamali! Bilib na bilib ako sa asawa ko! Lalu na ngayung nabigyan siya ng oprtunidad na magtrabaho at manirahan sa Amerika na kasama ang buo nyang pamilya. Sana nga lang ay maipasa nya ang mga pagsusuring gagawin para siya ang mapili. Kung mangyari mang hindi kame palarin....isa lang ang ibig sabihin nyan...hindi para sa amin ang oprtunidad na iyun! At anu man ang mangyare....BILIB pa din ako sa asawa ko! Alam kong hindi man nya nakuha ang oportunidad na ito, alam kong marami pang magagandang bagay ang naghihintay para sa kanya dahil isa siyang matalino at mabuting tao. Aaminin ko malulungkot ako pag hindi ito natuloy pero matatanggap ko pa din naman basta ang mahalaga...sama sama kame kahit anung mangyare! MAhal na mahal kita daddy at proud na proud ko sayu!
