Hay! Araw araw nalang sa ginawa ng Diyos...simpleng hiling ko na itext man lang ako pag uuwi na sya mula sa office, never na magawa consistently. I guess kelangan ko na tanggapin yun. Na kapag hindi talaga gawain ng isang tao eh never nya yun magagawa. Nahalata ko lang naman. Pero di na ko nagrereklamo. Saka nalang sya ag text pag nagpaalama siyang gagabihin sya. Kasi un mag aalala talaga ko pag umuwi sya ng alanganing oras. Nagpapatext lang naman ako para masiguro ang kaligtasan nya. Bakit nga ba? Panu mo ko ba nsabing masisiguro ko ang kanyang kaligatasan? Pag nag text ba siya ay mailalayao ko siya sa kapahamakang sakaling dumating sa gitna ng kalsada habang pauwi siya? HIndi naman! Ang sakin lang eh...kapag nalaman kong pauwi na sya ng ganitong oras...inaasahan kong makkaauwi siya sa oras na alam ke depende sa pinanggalingan nya. Sa ganun hindi ako mag aalala..manghuhula at ag iisip ng kung anu anu. Ewan ko kung may kapareha ako ng ganitong pakiramdam bilang isang asawa o ako lang. Basta ang sakin sana eh....mag text ka man lang di ba? Pero wala akong magagawa...ginagwa nya lang yun nun kame'y mag BF-GF pa lang. Ultimo pagkain sa umaga, sa gabi sa tanghali, meryenda tine text! Hmp! Hindi consistent di ba? Anyways andyan na yan....wala naman kame pinirmahang contrata na dapat sumunod siya sa lahat ng request ko hehehehe =-) ANyways pinag aaralan ko nang masanay on his way. Para wala ng gulo at para di na din ako madalas magtampo. Dahil alam mo naman ako....101% ang tamporurot sa ktawan. Hays di bale matututo di ako! =)
No comments:
Post a Comment